سلام علیکم/ بنظر من ابتدا باید مسلط به عربی فصیح بود بعد سراغ لهجه رفت حال اینکه از لهجه ها تنها لهجه ایی که بیشتر کاربردی است برای ما لهجه عراقی است خدا نصیبتون کنه زیارت عتبات عالیات که این ضعف (لهجه عراقی) زمانی مشهود میشود که عربی فصیح صحبت کنی بهت بخندن اعراب اونجاست که من خودم شخصا خجالت شدم که نتونستم لهجه عراقی صحبت کنم و بفهمم خیلی خوبه اگر چارت تحصیلی دوره کارشناسی یا ارشد چند واحد برای لهجه گذاشته بشه که حداقل یه دانشجو یا فارغ التحصیل برا 20درصدم که شده دستی تو لهجه داشته باشه نه مات و مبهوت بشه/ارجولک التوفیق

با سلام و تشکر از نظرات شما دوستان عزیز

بله کاملا درسته. یادگیری فصیح و عامیانه با هم موجب میشه که زبان آموز این دو تار و با هم قاطی بکنه. مثلا در میان کلمات فصیح از کلمات عامیانه استفاده می کنه و این بویژه در نویسندگی خیلی مشکل داره.

بارها در طول این سالها دیدم که برخی از زبان آموزها شوق یادگرفتن عامیانه دارن و همزمان با فصیح عامیانه رو هم یاد می گیرن و این دو تا رو با هم قاطی می کنند.

سلام و عرض ادب خدمت اساتید بزرگوار

همگی خسته نباشید

لطفا در بخش آموزش لهجه ها، اصطلاحات رایج در سریال های سوری و لبنانی را نیز قرار دهید زیرا بدون کمک نمی شود آنها را متوجه شد.

با تشکر فراوان از همه ی دست اندرکاران سایت برتر "عربی برای همه"

با سلام

و عرض احترام و ارادت به تمامی اساتید

به نظر بنده حقیر نه تنها یادگیری مکالمه فصیح و عامیانه در یک زمان ایرادی ندارد بلکه باید هردو با هم آموزش داده شوند البته نه به اینانا که در یک کلاس باشد و البته باید تا حدود کمی (در حد مقدماتی) ابتدا با فصیح آشنا شود بعد عامیانه را شروع کند

و علت این است که از نظر زبانشناسی از این بابت تفاوتی بین عربی و دیگر زبانها نیست و یادگیری هر زبانی باید به روش مادری صورت بگیرد؛ همانطور که یک کودک در عین اینکه به مدرسه میرود و زبان کتابی و فصیح را می آموزد در همان حال زبان عامیانه را نیز فرامیگیرد و هیچکس قایل به این نیست که کودکان ابتدا مثلا زبان فصیح خود را یاد بگیرند بعد در خانه به صورت عامیانه صحبت کنند.

اما بحث خلط بین این دو کاملا طبیعی است و در هر زبانی اتفاق می افتد ولی با ممارست و فعالیت بیشتر در هر دو روش و با گذشت زمان زبان آموز قادر به تفکیک بیشتری خواهد بود.

www.onlinearabic.ir

خوب هرچند هم لهجه فصحی خوبی داشته باشی چون مخاطبت با لهجه عامیانه صحبت میکنه متوجه نمیشی چی میگه.

با نظر مجیدآقا موافقم.

همه بدبختی من این بود که در کنار یادگیری زبان فصیح داشتم زبان عامیانه مصری و سوری هم یاد می‌گرفتم. حالا هم موقع صحبت کردن درموندگی محض رو حس می‌کنم که مثال شتر گاو پلنگ شده که نه اینو می‌تونم درست و حسابی به کار ببرم و نه اون رو. خیلی بده اینجوری که هر دو تا رو با هم یاد بگیری.

الان هم عطای زبان عامیانه رو به لقاش بخشیدم و فقط دارم روی عربی فصحی کار می‌کنم. اعصابم هم خیلی راحت‌تره.

اما جالبیش اینه که اهنگهای عربی رو الان دیگه مثل فارسی به راحتی متوجه می‌شم.

البته اگر در کنار یادگیری عربی فصیح بتوانی تمامی تمرکز خود را بر روی یادگیری فقط وتنها یک لهجه خاص بگذاری شاید با مشکلی که من داشته‌ام برخورد نکنید.